06 41 205 475
info@bosscoaching.nl

28 sep 2018

Een verhaal over ontreddering, inzicht, hoop en moed

Mijn leven voelde aan alsof ik in een moeras stond. Langzaam zakte ik weg. Het was mistig om mij heen. Ik zag niet veel. Zeker geen houvast. Van alle kanten werd er aan me getrokken, waardoor ik steeds dieper wegzakte in het moeras. In voelde mijn krachten wegvloeien. Angst greep me bij de keel.

In een helder moment besefte ik dat aan mij getrokken werd door de energie van al die mensen die wat van mij wilden, van al de verschillende emoties die ik voelde, van al die prikkels die bij me binnenkwamen, van die gedachten van onzekerheid en zelftwijfel en van die onophoudelijke gedachtestroom die ik had.

Daar kwam al die onrust in mijn hoofd en mijn lijf dus vandaan.

Door dit inzicht, deze bewustwording, verloor de angst zijn greep. Ik kreeg weer lucht.

Ik zonk nog wel verder maar hoop vulde mijn hart. Ik nam een besluit: ‘Ik ga mijn leven veranderen’ ‘Ik pak het voortaan anders aan’ ‘Ik wil dat getrek aan me niet meer’ ‘Ik wil me vrij en blij voelen’

Het was of mijn besluit direct mijn leven veranderde. Als bij toverslag voelde ik vaste grond onder mijn voeten. Er werd nog wel aan me getrokken, maar ik zonk niet meer.

De warmte van de hoop in mijn hart was magisch. De mist trok langzaam op. Ik voelde de warmte van de zon daarachter. Ik kon nu beter om mij heen kijken. Had een scherper zicht.

Ik kon mijn ogen niet geloven. Daar vlak voor me, binnen handbereik, lag een dik touw. Stevig vastgebonden aan een dikke boom op de kant. Ik pakte het touw met beide handen vast. Het trekken aan mij ging door, maar ik wist dat ik sterker was. Ik trok mezelf aan het touw het moeras uit en zakte uitgeput op de kant in elkaar. Eerst uitrusten.

Mentaal voelde ik mij prima. Hoopvol, diep dankbaar en trots. Wat een zelfoverwinning! Een nieuw begin! Ik wist ook, hulp is altijd dichtbij. Ook als je het niet direct ziet.

Ik stond op, rechtte mijn rug en voelde mijn krachten terugvloeien. Ik keek om mij heen, zag het Licht in de verte gloren en wist in welke richting ik moest gaan. ‘Ik volg het Licht’. Zo begon mijn levensreis.

 

1 Response

  1. Marianne

    Mooi verhaal Ed, erg beeldend. Ik denk dat veel mensen zich hierin herkennen en dat ze zich eindelijk begrepen voelen. Fijn dat je dit met anderen deelt.

Leave a Reply